آموزش امدادگر اورژانس

آموزش امدادگر فنی و حرفه ای

آموزش امدادگر اورژانس به دوره‌ها و آموزش‌هایی اطلاق می‌شود که به افراد آموزش‌های عملی و تئوری در زمینه ارائه خدمات اورژانسی می‌دهد. این دوره‌ها به افراد کمک می‌کنند تا مهارت‌های لازم برای واکنش سریع و حرفه‌ای در مواجهه با وضعیت‌های اورژانسی و ارائه امدادهای اولیه به افراد مصدوم یا مبتلا را کسب کنند.

امدادگر به فردی گفته می‌شود که آموزش‌های مربوط به امداد و نجات را دریافت کرده و مهارت‌های لازم برای کمک به افراد در شرایط اضطراری و حوادث را دارا است. آموزش امدادگر به افراد مختلف ارائه می‌شود، از جمله کارکنان عمومی مانند پلیس، آتش‌نشانان و نیروهای امداد و نجات، تیم‌های اورژانس پزشکی، اعضای سازمان‌های غیردولتی و همچنین افراد عادی که تمایل به یادگیری مهارت‌های امداد و نجات دارند.

آموزش امدادگران می‌تواند از طریق کلاس‌های حضوری، دوره‌های آموزش آنلاین، تمرینات عملی، مطالعات موردی و شبیه‌سازی‌های واقعیت مجازی ارائه شود. در برخی کشورها، سازمان‌های مختلف مسئول برگزاری دوره‌های آموزش امدادگران هستند و ممکن است گواهینامه‌های خاصی به افرادی که دوره‌های مربوطه را با موفقیت پشت سر گذاشته‌اند، اهدا شود.

• مدت زمان کلاس: 40 ساعت
• نام استاد: محمد صفوی
• هزینه دوره: 2,000,000 الی 3,000,000

در هر نقطه از ایران می توانید مدرک معتبر فنی و حرفه ای آموزش امدادگر را با شرکت در کلاس های آکادمی فنی نو دریافت کنید.

معرفی مهارت‌های امدادگر اورژانس

مهارت‌های امدادگر اورژانس شامل یک سری مهارت‌ها و توانایی‌ها است که در شرایط اضطراری و حوادث اورژانسی مورد نیاز است. در زیر، برخی از مهارت‌های اساسی امدادگر اورژانس را معرفی می‌کنم:

1. تشخیص و ارزیابی وضعیت: امدادگران اورژانس باید بتوانند سریعاً وضعیت فرد مصدوم را تشخیص داده و جداولی برای اولویت بندی و درمان افراد با توجه به شدت آسیب‌ها وضعیت بیمار را ارزیابی کنند.
2. ارائه اولیه کمک‌های پزشکی: شامل اعمال اساسی پزشکی مانند برقراری مسیر هوایی باز، تنفس مصنوعی، کنترل خونریزی، ترسیم کنترل شوک و مدیریت سوختگی و آسیب‌های حاد دیگر است.
3. ترخیص و حمل و نقل مصدومان: امدادگران باید بتوانند مصدومان را با استفاده از تجهیزات مناسب حمل و نقل کنند و اطمینان حاصل کنند که در حین حمل و نقل وضعیت آنها پایدار است.
4. احیاء قلبی-ریوی (CPR): مهارت احیاء قلبی-ریوی بسیار مهم است و به امدادگران اورژانس آموزش داده می‌شود تا بتوانند در صورت لزوم عملیات احیاء قلبی-ریوی را انجام دهند تا زمانی که پزشکان و تیم‌های اورژانس حضور داشته باشند.
5. استفاده از تجهیزات اورژانسی: امدادگران باید توانایی استفاده از تجهیزات اورژانسی مانند دستگاه‌های دفیبریلاسیون، تراشه‌های تشخیصی، برقراری مسیر هوایی و سایر وسایل و تجهیزات پزشکی را داشته باشند.
6. مدیریت حوادث: امدادگران اورژانس باید توانایی مدیریت و هماهنگی در شرایط حوادث بزرگ را داشته باشند. این شامل برنامه‌ریزی، ارتباطات اضطراری، ایجاد منطقه امن و کنترل ترافیک در صحنه حادثه می‌شود.
7. روانشناسی اضطراری: مهارت‌های روانشناختی و مهارت‌های مربوط به ارائه پشتیبانی روانی به افراد مصدوم و متاثر از حوادث از جمله مهارت‌های امدادگران اورژانس است.

مهارت‌های امدادگر اورژانس بسیار گسترده و چندجانبه هستند و ممکن است در برخی مناطق و حوادث خاص، مهارت‌های تکمیلی دیگری نیز لازم باشد. همچنین، آموزش و تمرین مداوم امدادگران برای حفظ و بهبود مهارت‌هایشان بسیار مهم است.

آموزش عملیات اولیه در مواجهه با حوادث و فوریت‌های پزشکی

آموزش عملیات اولیه در مواجهه با حوادث و فوریت‌های پزشکی مهمترین قسمتی است که به افراد آموزش داده می‌شود تا در صورت بروز حادثه یا وقوع فوریت پزشکی، بتوانند به درستی و با اطمینان اقدامات اولیه و مناسب را به عمل آورند. در زیر برخی از مهارت‌های عملیات اولیه در مواجهه با حوادث و فوریت‌های پزشکی را معرفی می‌کنم:

1. برقراری مسیر هوایی باز: این شامل روش‌های مختلفی برای باز کردن مسیر هوایی فرد مصدوم می‌شود. این مهارت بسیار اساسی است و در صورت بسته شدن مسیر هوایی فرد، می‌تواند زندگی او را نجات دهد.
2. تنفس مصنوعی: در صورت توقف تنفس فرد، تنفس مصنوعی از طریق دهان به دهان یا با استفاده از ماسک و دستگاه‌های تنفسی مناسب انجام می‌شود. این مهارت نیز بسیار حیاتی است و برای حفظ عملکرد قلب و مغز فرد مصدوم بسیار مهم است.
3. کنترل خونریزی: در صورت وقوع حادثه و آسیب به عروق و رگ‌ها، باید بتوان به درستی خونریزی را کنترل کرد. استفاده از فشار مستقیم و بسته‌بندی مناسب برای ترمیم زخم‌ها و جلوگیری از ادامه خونریزی از مهارت‌های اصلی در این زمینه است.
4. ایمنی در حوادث: آموزش درباره رعایت ایمنی شخصی و ایمنی افراد اطراف در شرایط حوادث و فوریت‌های پزشکی بسیار مهم است. این شامل دانستن روش‌های مناسب برای جلوگیری از تماس با مواد خطرناک، جابجایی درست بیماران و افراد مصدوم، استفاده از وسایل حفاظت شخصی و موارد مرتبط است.
5. مدیریت شوک: شوک یک وضعیت خطرناک است که ممکن است در نتیجه فقدان حجم خون یا عدم توانایی قلب در پمپاژ مناسب خون ایجاد شود. در این حالت باید بتوان به درستی شوک را شناسایی کرده و اقداماتی از قبیل تراشه کردن بیمار و تثبیت در حالت جانبی را انجام داد.
6. عملیات دفیبریلاسیون: در صورت وقوع حمله قلبی و ایست قلبی، استفاده از دستگاه دفیبریلاسیون جهت القای شوک الکتریکی بر روی قلب به منظور بازگشت به عملکرد طبیعی آن بسیار حیاتی است.

همچنین، آموزش عملیات اولیه در مواجهه با حوادث و فوریت‌های پزشکی شامل تمرین‌های عملی و شبیه‌سازی‌های واقعیت مجازی است تا افراد در شرایط واقعی مهارت‌های خود را تمرین کنند و با شرایط مختلف آشنا شوند.

آشنایی با تجهیزات و ابزارهای استفاده شده در امداد و نجات

در عملیات امداد و نجات، استفاده از تجهیزات و ابزارهای مناسب می‌تواند بسیار موثر و حیاتی باشد. در زیر، تعدادی از تجهیزات و ابزارهای استفاده شده در عملیات امداد و نجات را معرفی می‌کنم:

1. دستگاه دفیبریلاسیون: این دستگاه برای القای شوک الکتریکی بر روی قلب به منظور بازگشت به عملکرد طبیعی آن در صورت ایست قلبی استفاده می‌شود. دستگاه دفیبریلاسیون قادر است شوک الکتریکی را به طور خودکار یا با راهنمایی اپراتور تحویل دهد.
2. کیت‌های تراشه کردن (Airway Management): این کیت‌ها شامل لوله تراشه‌کننده (Endotracheal Tube)، لوله تراشه‌کننده دهانی (Oropharyngeal Airway) و لوله تراشه‌کننده بینی (Nasopharyngeal Airway) است. این ابزارها برای برقراری مسیر هوایی باز در صورت بسته شدن مسیر هوایی فرد مصدوم استفاده می‌شوند.
3. کیت‌های ترسیم شوک (Hemorrhage Control): این کیت‌ها شامل تجهیزاتی مانند باند فشاری (Tourniquet)، باندهای فشاری (Pressure Bandages)، پارچه‌های جذب خون (Hemostatic Dressings) و اسفنج‌های ترسیم شوک (Hemorrhage Control Dressings) می‌شوند. این ابزارها برای کنترل خونریزی و ترسیم شوک در زمان حوادث و آسیب‌های حاد استفاده می‌شوند.
4. کیت‌های تثبیت و حمل و نقل (Immobilization and Transportation): این کیت‌ها شامل تخته نقاله (Spine Board)، کولر گرما و سرما (Heat and Cold Packs)، بریکت (Splint) و بند کمر (Backboard Straps) است. این ابزارها برای تثبیت و حمل و نقل افراد مصدوم به صورت ایمن و محافظت از اعضای آسیب‌دیده استفاده می‌شوند.
5. دستگاه‌های مانیتورینگ: این دستگاه‌ها شامل دستگاه‌های مانیتور قلب (Cardiac Monitors)، دستگاه‌های مانیتورینگ فشار خون (Blood Pressure Monitors) و دستگاه‌های مانیتورینگ اکسیژن (Oxygen Monitors) است. این تجهیزات برای نظارت و پایش علائم حیاتی فرد مصدوم در طول عملیات امداد و نجات استفاده می‌شوند.

همچنین، در عملیات امداد و نجات از وسایل مانند جرثقیل، برجک و تجهیزات صعود و نزول در فضای باز نیز استفاده می‌شود. این تجهیزات و وسایل بسته به نوع حادثه و شرایط محیطی ممکن است متفاوت باشند. تمرین و آشنایی صحیح با این تجهیزات و وسایل نقش بسیار مهمی در امداد و نجات دارد.

استاندارد مهارت فنی و حرفه ای امدادگر اورژانس

سوالات متداول آموزش امدادگر اورژانس

آموزش فوریت‌های اورژانس

آموزش فوریت‌های اورژانس مرتبط با آموزش مهارت‌ها و روش‌های عملیاتی است که در مواجهه با وضعیت‌های اورژانسی و فوریت‌های پزشکی اعمال می‌شود. این آموزش‌ها برای افرادی که در زمینه بهداشت و درمان، امداد و نجات یا حوادث اورژانسی فعالیت می‌کنند، بسیار حیاتی است. در زیر مهمترین مواردی که در آموزش فوریت‌های اورژانس مورد آموزش قرار می‌گیرند را بررسی می‌کنیم:

1. CPR (Cardiopulmonary Resuscitation): آموزش CPR برای نجات زندگی فردی که به دلیل ایست قلبی یا تنفسی به طور ناگهانی متوقف شده است، ارائه می‌شود. آموزش CPR شامل ترکیبی از تکنیک‌های فشار سینه و دهان به دهان (یا دهان به ماسک) است که به منظور حفظ جریان خون و اکسیژن‌رسانی به مغز استفاده می‌شود.
2. استفاده از دستگاه دفیبریلاسیون: آموزش استفاده صحیح از دستگاه دفیبریلاسیون برای القای شوک الکتریکی در صورت ایست قلبی حاد ارائه می‌شود. این آموزش شامل نحوه استفاده از دستگاه، قرار دادن الکترودها روی صدر و تنظیمات مورد نیاز برای ارائه شوک است.
3. مدیریت خونریزی و ترسیم شوک: آموزش مهارت‌های کنترل و ترسیم شوک در مواجهه با خونریزی شدید، از جمله استفاده از باندهای فشاری، تجهیزات ترسیم شوک و استفاده از پارچه‌های جذب خون ارائه می‌شود.
4. تامین مسیر هوایی: آموزش روش‌ها و فنون تامین مسیر هوایی در مواجهه با انسداد تنفسی جزئی یا کامل، از جمله استفاده از راه‌های تنفسی مصنوعی و دستگاه‌های تهویه مکانیکی را در بر می‌گیرد.
5. مدیریت حروق و زخم‌ها: آموزش مهارت‌های اولیه در مدیریت حروق و زخم‌ها، از جمله تمیز کردن و ضماد پوشانی زخم‌ها و استفاده از تجهیزات مربوطه، ارائه می‌شود.
6. تشخیص و مدیریت سکته قلبی و سکته مغزی: آموزش تشخیص و مدیریت سکته قلبی و سکته مغزی شامل شناسایی علائم و علت این حالت‌ها، ارائه درمان‌های اولیه مانند استفاده از داروهای ترومبولیتیک و مراقبت‌های پیشرفته می‌باشد.
7. مدیریت تروما و شکستگی‌ها: آموزش تشخیص و مدیریت شکستگی‌ها و تروما، از جمله استفاده از تجهیزات استوانه‌های نقاله، باندهای تثبیتی و روش‌های انتقال و حمل و نقل مصدومان به صورت ایمن را در بر می‌گیرد.

آموزش فوریت‌های اورژانس عموماً توسط ارگان‌ها و سازمان‌های مرتبط با حوادث و اورژانس‌ها ارائه می‌شود. این آموزش‌ها به عموم مردم و نیز به عنوان بخشی از آموزش‌های حرفه‌ای برای افرادی که در زمینه بهداشت و درمان و اورژانس فعالیت می‌کنند، ارائه می‌شود.

آموزش فنون انتقال و بستری بیماران در شرایط اضطراری

آموزش فنون انتقال و بستری بیماران در شرایط اضطراری مرتبط با مهارت‌ها و روش‌های لازم برای حمل و نقل بیماران در مواجهه با وضعیت‌های اورژانسی است. این آموزش‌ها به افرادی که در زمینه بهداشت و درمان، امداد و نجات یا حوادث اورژانسی فعالیت می‌کنند، ارائه می‌شود. در زیر برخی از موارد مهمی که در آموزش فنون انتقال و بستری بیماران در شرایط اضطراری آموزش داده می‌شود را بررسی می‌کنیم:

1. تکنیک‌های انتقال: آموزش روش‌های صحیح برای انتقال بیماران از مکان حادثه به مکان امن یا به واحد درمانی، از جمله تکنیک‌های حمل و نقل دستی، استفاده از نهنگ و برانکارد، تکنیک‌های نصب و استفاده از تخته‌ها و بسترهای نقاله و انتقال با استفاده از خودروهای اورژانسی را شامل می‌شود.
2. تثبیت بیماران: آموزش تکنیک‌ها و روش‌های تثبیت بیماران بر روی بسترهای نقاله و درون خودروهای اورژانسی، از جمله استفاده از بندهای تثبیتی، روش‌های بستری‌کردن، و روش‌های مناسب برای حفظ وضعیت بیماران در طول انتقال را شامل می‌شود.
3. مدیریت بیماران در حادثه‌های چندگانه: آموزش مهارت‌های مدیریت بیماران در مواجهه با حوادث چندگانه و متعدد، از جمله بررسی اولیه و اولویت‌بندی بیماران، تخصیص منابع و نیروی انسانی، و هماهنگی بین تیم‌های امداد و نجات را در بر می‌گیرد.
4. مدیریت وضعیت‌های ویژه: آموزش روش‌ها و مهارت‌های مدیریت وضعیت‌های ویژه در انتقال و بستری بیماران، مانند بیماران با شکستگی استخوان‌ها، بیماران زخمی و حروقی، بیماران با ایست قلبی و تنفسی، و بیمارانی که نیاز به مراقبت خاص دارند، را شامل می‌شود.
5. ارتباطات و هماهنگی: آموزش مهارت‌های ارتباطی و هماهنگی در تیم‌های امداد و نجات، از جمله ارتباط با بیماران و خانواده‌های آنان، همکاران و تیم‌های دیگر، و مراقبتکنندگان در واحدهای درمانی را نیز در بر می‌گیرد.

آموزش فنون انتقال و بستری بیماران در شرایط اضطراری عموماً توسط ارگان‌ها و سازمان‌های مرتبط با حوادث و اورژانس‌ها ارائه می‌شود. این آموزش‌ها برای کادرهای بهداشتی، پرستاران، امدادگران، و سایر افرادی که در زمینه اورژانس فعالیت می‌کنند، بسیار حیاتی است.

نهاد ها و موسساتی که به آکادمی فنی نو اعتماد کرده اند.