اجزای اصلی سیستم تعلیق جلو اتومبیل عبارتند از:
فنرها/ کمک فنرها: اینها اجزای هیدرولیکی هستند که ضربه ها و ارتعاشات جاده را جذب می کنند و به حفظ تماس لاستیک با جاده کمک می کنند.
فنرها: این فنرها برای تحمل وزن وسیله نقلیه و ایجاد یک سواری نرم استفاده می شوند.
بازوهای کنترلی: بازوهای اتصالی هستند که چرخ ها را به چارچوب خودرو متصل می کنند و امکان حرکت چرخ ها را به سمت بالا و پایین می دهند.
مفاصل توپی: برای اتصال بازوهای کنترلی به بند فرمان استفاده می شود و امکان فرمان و حرکت صاف چرخ ها را فراهم می کند.
میله تثبیت کننده / میله نوسان: این قطعه دو طرف سیستم تعلیق را به هم متصل می کند و به تثبیت خودرو در هنگام پیچیدن کمک می کند.
سیستم تعلیق جلو با جذب ضربه ها و ارتعاشات جاده کار می کند و در عین حال چرخ ها را در تماس با سطح جاده نگه می دارد. هنگامی که وسیله نقلیه به دست انداز برخورد می کند، استرات یا کمک فنر فشرده می شود و سپس به عقب باز می گردد و انرژی را به فنر منتقل می کند. سپس فنر انرژی را جذب میکند و برگشت میکند و به چرخ اجازه میدهد در تماس با سطح جاده بماند. بازوهای کنترلی به چرخ ها اجازه می دهند تا به سمت بالا و پایین حرکت کنند، در حالی که مفاصل توپی امکان فرمان و حرکت نرم چرخ ها را فراهم می کنند. نوار تثبیت کننده به کاهش چرخش بدنه و حفظ ثبات در هنگام پیچیدن کمک می کند. همه این اجزا با هم کار می کنند تا سواری نرم و ایمن را برای راننده و سرنشینان فراهم کنند.